Kazimiera
Niezależnie od tego, czy jesteś właścicielem firmy, czy osobą fizyczną, powinieneś zrozumieć, czym jest Direct Loss Settlement, co jest objęte ubezpieczeniem i jak ono działa. Posiadanie pojęcia o tym, co obejmuje twoja polityka, jest kluczowe dla upewnienia się, że jesteś w stanie odzyskać po bezpośredniej stracie.
Zachęcamy do zapoznania się z materiałem, który powstał przy współudziale magazynfinansowy.pl
Straty pośrednie to straty spowodowane przez stratę bezpośrednią
Jednym z najważniejszych mechanizmów alokacji ryzyka są klauzule wyłączające. Jednak język polis nie zawsze jest jasny. Czasami sędziowie się mylą, a to może oznaczać, że odmawia się pokrycia szkód pośrednich. To, czy można pozwać za szkody pośrednie, zależy od tego, jak napisana jest polisa ubezpieczeniowa.
Straty pośrednie mogą obejmować dodatkowe wydatki, dochody utracone podczas procesu odbudowy, oraz utraconych klientów. Na przykład, restauracja, która ucierpiała w pożarze traci swoich klientów, a koszt wynajęcia samochodu jest stratą pośrednią. Koszt odbudowy budynku jest również stratą pośrednią. Ponadto, firma ubezpieczeniowa może użyć języka polisy w celu opóźnienia roszczenia. W zależności od języka, roszczenie może być opóźnione do momentu upłynięcia określonej liczby dni.
Straty pośrednie nazywane są również stratami następczymi i są zazwyczaj wynikiem straty bezpośredniej. To, czy możesz pozwać stronę za straty pośrednie, zależy od charakteru straty i okoliczności jej towarzyszących. Jeśli strata jest uważana za rzadkie zdarzenie, mało prawdopodobne, lub jeśli jest to po prostu „nietypowy” rodzaj straty, strona naruszająca umowę może nie być za nią odpowiedzialna. Ponadto, jeśli strata jest wyłączona z umowy, strona naruszająca nie będzie za nią odpowiedzialna.
Straty pośrednie mogą również obejmować utracone zyski. W sprawie dotyczącej GB Gas sąd uznał, że spółka nie może odpowiadać za utratę zysków, ponieważ spółka wyłączyła odpowiedzialność za straty pośrednie. Ponadto sąd stwierdził, że odszkodowania wypłacone klientom nie stanowiły utraty zysków, a dodatkowe opłaty za pożyczki nie stanowiły utraty zysków.
Szkody pośrednie a szkody wynikowe
Różne umowy mogą zawierać klauzule ograniczające lub wyłączające odpowiedzialność jednej strony za wypłatę odszkodowania za straty wynikowe. Klauzule te różnią się od ogólnej „klauzuli wyłączenia” tym, że odnoszą się konkretnie do szkody, a nie do odpowiedzialności. Podczas gdy państwa prawa cywilnego generalnie postrzegają umowy, które z góry zakładają wyłączenie odszkodowania, jako nieskuteczne, systemy prawa zwyczajowego mają tendencję do stosowania testu racjonalności.
Ostatnia seria angielskich decyzji podważyła tradycyjną wąską interpretację wykluczenia strat następczych. Tradycyjnie sądy uważały, że strata wynikowa to taka, która mieści się w kategoriach Hadley v Baxendale lub strat wymagających specjalnej wiedzy. W ostatnich latach sądy preferowały jednak bardziej ekspansywne podejście, skupiając się na związku słów z kontekstem umowy.
Pierwsza część zasady Hadleya mówi, że strona, która nie naruszyła umowy, może dochodzić odszkodowania jedynie za straty, które są przewidywalne i poniesione przez stronę, która nie naruszyła umowy. Straty pośrednie, takie jak wydatki poniesione w wyniku naruszenia umowy, są również możliwe do przewidzenia, ale niekoniecznie są ponoszone przez stronę, która nie naruszyła umowy.
Druga kończyna reguły Hadleya wymaga, aby strona niewypłacająca była świadoma prawdopodobnych konsekwencji naruszenia umowy. W prawie cywilnym wymaga to, aby strona nie naruszająca zakomunikowała stronie naruszającej szczególne okoliczności naruszenia w momencie wykonywania umowy.
Różnice te widoczne są w niemal wszystkich formach umownych ograniczeń odpowiedzialności odszkodowawczej. Podobnie jak w prawie cywilnym, stopień winy odgrywa zasadniczą rolę w określeniu skuteczności ograniczenia. Tradycyjnie w latach 2006-2009 podejściem większościowym było wyłączenie wyraźne. Jednak w ciągu ostatnich kilku lat trend ten uległ zmianie. W 2017 roku większość zgłoszonych transakcji milczała w tej kwestii, podczas gdy mniejszość zachowała poprzednie podejście.
Najnowsze orzecznictwo w Australii sugeruje, że pojęciom straty nadaje się naturalne znaczenie. Straty pośrednie nie muszą być odległe, jak to miało miejsce w sprawie papugi. Nadal jednak należy je interpretować w kontekście umowy.
